Το να μεγαλώνουμε είναι δώρο, αφού σημαίνει ότι είμαστε υγιείς και ζούμε τη ζωή μας. Η μεγάλη πρόκληση όμως είναι να μεγαλώνουμε χωρίς να γερνάμε! Και πώς θα το καταφέρουμε αυτό; Διαβάστε τα 10 βήματα που προτείνει η νευροψυχολόγος Σύλβα Σαραφίδου* και κολλήστε τα στο ψυγείο σας για να μην τα ξεχάσετε ποτέ.
Δεν πάσχουμε από το σύνδρομο του Ντόριαν Γκρέι! Δε γίνεται να παραμείνουμε για πάντα νέοι ή νέες, fit και χωρίς ρυτίδες. Είναι δώρο το να μεγαλώνουμε. Σημαίνει ότι ζούμε την κάθε μέρα και εξελισσόμαστε.
Το αν θα γεράσουμε όμως είναι άλλη ιστορία. Γιατί όπως και να το κάνουμε, η έννοια των γηρατειών έχει συνδεθεί με κάποιες αρνητικές εικόνες. Όλοι έχουμε ως εικόνα κάποιον «ηλικιωμένο», με δυσκολία στην κίνηση, προβλήματα μνήμης, και διαρκείς αναφορές «στα παλιά».
Σήμερα οι μεγαλύτεροι άνθρωποι δεν ταιριάζουν απαραίτητα με αυτή την εικόνα! Σήμερα, υπάρχει η δυνατότητα να μεγαλώνουμε χωρίς να γερνάμε και αυτό περνάει από το χέρι μας.
Μπορούμε να φροντίζουμε και να περιποιούμαστε τον εαυτό μας έτσι ώστε να δείχνουμε και να νιώθουμε καλά σε κάθε στάδιο της ζωής μας.
Αυτός είναι ο δεκάλογος που αξίζει να επαναλαμβάνετε στον εαυτό σας κάθε μέρα.
#1
Φροντίζω τον οργανισμό μου. Αυτό σημαίνει ότι τρώω σωστά και ισορροπημένα και κοιμάμαι καλά. Χωρίς υπερβολές μα και χωρίς στερήσεις.
#2
Μένω κινητικά ενεργή. Γυμνάζομαι με ότι τρόπο μου αρέσει είτε είναι περπάτημα, είτε yoga, είτε στο γυμναστήριο, είτε κάνοντας κάποιο σπορ και διατηρώ τακτικό πρόγραμμα κίνησης.
#3
Παραμένω γνωστικά ενεργός/ενεργή. «Γυμνάζω το μυαλό μου με ασκήσεις όπως σταυρόλεξα ή sudoku, παίζω επιτραπέζια, δημιουργώ παζλ. Και προσπαθώ να αποφεύγω να googlάρω ό,τι δεν θυμάμαι. Προσπαθώ πρώτα να το θυμηθώ «στύβοντας» το μυαλό μου.
#4
Ζω στο σήμερα και εστιάζω στο «εδώ και τώρα» και όχι στα παλιά. Ενημερώνομαι για την επικαιρότητα, μαθαίνω τις εξελίξεις. Και όχι, η τεχνολογία δεν θα με ξεπεράσει, θα την ακολουθώ και θα την εξερευνώ ακόμη κι όταν δεν θα την πολυκαταλαβαίνω! (Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν τα παιδιά και τα εγγόνια, για να μας βοηθάνε όταν η τεχνολογία θα μας έχει ξεπεράσει!)
#5
Είμαι κοινωνικός/κοινωνική. Συνεχίζω να κάνω αυτά που έκανα, τις δραστηριότητές του και εάν έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο προσθέτω κι άλλες! Επιδιώκω την επικοινωνία -πρόσωπο με πρόσωπο ή έστω τηλεφωνικά- με φίλους και συγγενείς, και αποφεύγω να κλείνομαι στον εαυτό μου μεταφορικά, και στο σπίτι μου κυριολεκτικά.
#6
Δεν κάθομαι αδρανής. Αν έχω περισσότερο χρόνο καταπιάνομαι με ένα χόμπι, μαθαίνω κάτι καινούριο όπως μια νέα ξένη γλώσσα, επαναφέρω παλιά συνήθεια (πχ κηπουρική).
#7
Δεν διαμαρτύρομαι για την ηλικία μου και τα δεδομένα της. Θυμάμαι ότι κάποιες αλλαγές λόγω ηλικίας είναι αναπόφευκτες. Εάν διαμαρτυρόμαστε διαρκώς για αυτές θα τις μεγεθύνουμε στο νου μας. Τις αποδέχομαι! Αποφασίζω ότι δεν «πειράζει» αν κουράζομαι λίγο πιο εύκολα, ή εάν με πονάει η μέση μου πιο συχνά – αυτά δεν μπορούν να με εμποδίσουν από το να έχω μία γεμάτη καθημερινότητα.
#8
Εκτιμώ την ηλικία μου. Θυμάμαι πως με το πέρας των χρόνων έρχονται και πολλά θετικά, που συχνά αγνοούμε, εξιδανικεύοντας το παρελθόν. Έχω εμπειρία και λιγότερη αγωνία και αβεβαιότητα από έναν νέο, έχω όμως και πολλά ακόμα να βιώσω που με κάνουν να προσδοκώ και να ανυπομονώ.
#9
Δεν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως «γερασμένο». Δεν σταματώ να περιποιούμαι το πρόσωπο, τα μαλλιά μου, να φοράω τα χρώματα και τα ρούχα που μου αρέσουν. SOS: Δεν λέω φράσεις όπως «εγώ παιδί μου τώρα γέρασα» σαν τη γιαγιά μου και δεν αποκαλώ οποιονδήποτε πάνω από πέντε χρόνια νεότερο «νιάτο»!
#10
Χαίρομαι την κάθε στιγμή. Κάθε ηλικία έχει τις δυσκολίες μα και τις χαρές της. Βρίσκω την ουσιαστική χαρά σε κάθε στιγμή δεν ξεχνώ να νιώθω ευγνωμοσύνη για το ότι μεγαλώνω και ΖΩ. Δεν έχουν όλοι αυτό το προνόμιο…
ΠΗΓΗ: www.shape.gr
*Το συγκεκριμένο άρθρο είναι της Σύλβα Σαραφίδου, νευροψυχολόγου, MSc, AKC, υποψήφιας διδάκτωρ και ιδρυτή του Ideas - του Κέντρου Ψυχολογίας, Νευροεπιστήμης, Τέχνης (www.ideaspsychology.com).
Επιμέλεια: Σιάμος Χρήστος
